Positieve berichten

Positieve berichten uit het ziekenhuis!
Gisteren ben ik met Irene weer bij de oncoloog geweest voor de uitslag van de ct-scan van afgelopen woensdag en die was weer positief. Het is telkens weer fijn te zien hoe verheugd de oncoloog is mij het goede nieuws te kunnen vertellen. Want het is best wel bijzonder zo goed als het nu gaat.

Ik heb hier het verslag van de radioloog voor me liggen en de 2 grootste levermetastasen zijn van 5,2 naar 3,1 en van 3 naar 2,6 gereduceerd. Ook de anderen zijn kleiner. De longen zien er ook goed uit. Een hele geruststelling dus aangezien ik best wel nerveus was omdat ik toch wat meer pijn had gekregen, maar dat bleek uitsluitend door de mindering van de morfine te komen. Omdat die morfine me suf maakt probeer ik het zoveel mogelijk te minderen, maar het ziet er naar uit dat ik mijn grens heb bereikt. Eén van de tumoren (de grootste) in de lever zit gewoon op een vervelende zenuw te drukken en daar helpt geen morfine tegen.

Het andere positieve nieuws is dat ik nog een weekje langer thuis mag blijven. Ik ga nu dinsdag 1 november het ziekenhuis in voor de chemo en kom er dan vrijdag's weer uit. Vooraf aan de opname dinsdag wil de oncoloog dat er dinsdagochtend opnieuw een injectiefractie van het hart wordt gemaakt. Hij hoopt dat mijn hartpompcapaciteit toch wat hersteld is zodat hij met de Doxirubicine van de eerste chemokuur, die van december tot en met februari werd gegeven, een mix kan maken met die van nu en daarmee weer wat extra tijd kan worden gewonnen. Maar voorlopig dus nu eens per 5 weken aan de chemo wat weer meer extra tijd en kwaliteit van leven betekent!

Alpe d'HuZes Team 'Uit het diepst van ons hart'

Afgelopen week heb ik het team 'Uit het diepst van ons hart' ingeschreven voor de 7e editie van de Alpe d'HuZes op 7 juni 2012! Het team bestaat uit Conny en Dick, Annette en Harm, Nienke en Rens, Kees (de zwager van Annette) en ik als teamcaptain. De jongste 49 de oudste 69!!! Zaterdag zijn we gezellig met z'n achten bij elkaar gekomen voor de kick-off. Met bubbels hebben we het team ingeluid en voor de komende fundraisingactiviteiten een mooie buitenfoto gemaakt. We gaan 20.000 euro ophalen. Meer mag ook!

Het was een heerlijke zaterdagmiddag voor me. Zo fantastisch dat ik teamcaptain ben van deze kanjers die volgend jaar een ongelooflijke prestatie gaan leveren met de beklimming van de Alpe d'Huez. Allemaal hebben ze een doel voor ogen. Van 1 keer die berg tot 6 keer die berg, afhankelijk van de fysieke capaciteiten. Mijn doel is er die 7e juni nog te zijn en wie weet kan ik zelfs afreizen naar Alpe d'Huez om mijn teamleden aan te moedigen.

Zoals mijn oncoloog had bezworen, heb ik geen blijvende schade overgehouden aan de domme fout met de chemo. Of het moet het gevoel van een constante snelkookpan te zijn, zijn. Maar dat heeft volgens mij meer met de chemo in het algemeen te maken. Dus alles loopt weer zoals het moet met van die 'kleine' ongemakken die je als kankerpatiënt zo hebt. Dus ook na deze kuur weer voldoende energie teruggekregen om het één en ander te ondernemen. Een lange broek voor mezelf gemaakt, zelf op pad gegaan om m'n invalidenparkeerkaart te halen en Tommy naar de trimmer gebracht. Heerlijk even niet lobbyen om hulp maar gewoon zelf op pad. Ik ben ook weer wat gaan minderen met de morfine. Dan blijkt maar weer wat een junk ik ben, want heb last van heuse afkickverschijnselen. Niet leuk, ook niet voor Irene, die gisteren een poepchagrijnige moeder aantrof. Ook 's nachts had het zo z'n vreemde uitwerkingen, van hartkloppingen tot een soort van klaarwakker voelen dat het zelfs iets beangstigens had. Maar vannacht ging het al weer beter en vandaag was mijn humeur ook weer zonnig dus deze junk is al weer door het ergste heen.

En dan binnenkort weer de CT-scan op 19 oktober. Altijd een heel spannend iets. Nu ik morfine minder heb ik ook weer wat meer pijn in de lever. Dus jullie voelen 'm al, ik ben natuurlijk ook bezorgd dat die tumoren niet genoeg krimpen. Je zou er haast hypochondrisch van worden. Dus er zit niets anders op dan rustig te wachten tot 21 oktober wanneer ik weer bij de oncoloog ben die mij dan hopelijk het goede nieuws gaat vertellen dat de tumoren nog verder zijn gekrompen en wie weet dat ik dan zelfs nog maar eens per 5 weken aan dat akelige chemoinfuus van 3 dagen moet.