Gisteren ben ik met Irene weer bij de oncoloog geweest voor de uitslag van de ct-scan van afgelopen woensdag en die was weer positief. Het is telkens weer fijn te zien hoe verheugd de oncoloog is mij het goede nieuws te kunnen vertellen. Want het is best wel bijzonder zo goed als het nu gaat.
Ik heb hier het verslag van de radioloog voor me liggen en de 2 grootste levermetastasen zijn van 5,2 naar 3,1 en van 3 naar 2,6 gereduceerd. Ook de anderen zijn kleiner. De longen zien er ook goed uit. Een hele geruststelling dus aangezien ik best wel nerveus was omdat ik toch wat meer pijn had gekregen, maar dat bleek uitsluitend door de mindering van de morfine te komen. Omdat die morfine me suf maakt probeer ik het zoveel mogelijk te minderen, maar het ziet er naar uit dat ik mijn grens heb bereikt. Eén van de tumoren (de grootste) in de lever zit gewoon op een vervelende zenuw te drukken en daar helpt geen morfine tegen.
Het andere positieve nieuws is dat ik nog een weekje langer thuis mag blijven. Ik ga nu dinsdag 1 november het ziekenhuis in voor de chemo en kom er dan vrijdag's weer uit. Vooraf aan de opname dinsdag wil de oncoloog dat er dinsdagochtend opnieuw een injectiefractie van het hart wordt gemaakt. Hij hoopt dat mijn hartpompcapaciteit toch wat hersteld is zodat hij met de Doxirubicine van de eerste chemokuur, die van december tot en met februari werd gegeven, een mix kan maken met die van nu en daarmee weer wat extra tijd kan worden gewonnen. Maar voorlopig dus nu eens per 5 weken aan de chemo wat weer meer extra tijd en kwaliteit van leven betekent!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten