zaterdag 25 december 2010

1e Chemo

Gisteren op vrijdag 24 december ben ik voor de 1e chemo naar het ziekenhuis gegaan. Heftig allemaal maar ook bizar. Tot nu toe zie ik er goed en gezond uit, afgezien van het stuk been dat ik moet missen. Maar nu ga ik me dus ziek laten maken om niet te snel zieker te worden.  M'n lieve vriendin Annette was weer mee en sleurde me er weer doorheen.
Annette en ik tijdens een etentje bij Hannah, 2 jaar geleden!
Helaas kon de verpleegkundige mij nog niet prikken in de Port-a-Cath omdat er nog teveel wondvocht
onder de huid zat. Ook de plek van de plaatsing (in mijn borst), waar ik zelf behoorlijk van slag van was, dit was namelijk niet afgesproken en ik zou daar zelf ook nooit mijn goedkeuring aan hebben gegeven, was ook voor de verpleging de reden dat er niet aangeprikt kon worden. Dus werd het toch een infuus in mijn arm en dat ging prima.
Voorafgaand aan de chemo ben ik eerst langs de haarstudio geweest om naar pruiken te kijken. Ik word namelijk over 3 weken al kaal. Dat was best emotioneel. Ik ga natuurlijk niet voor knalrood of lang blond maar ga voor iets dat bij mijn echte haar in de buurt komt. Hoewel als ik die mooi surinaamse of afrikaanse vrouwen zie met al die niet in de buurt komende pruiken op, zou ik willen dat ik meer lef had.
Eenmaal weer thuis kwam Irene al snel en die heeft heel liefdevol voor me gezorgd. Ze was best wel verdrietig haar moedertje zo te zien en mij maakt het heel verdrietig haar zo te zien. Inmiddels is ze vanochtend vertrokken met mijn auto naar Zoetermeer voor het Kerstgebeuren bij haar vader. Morgenochtend komt ze weer terug en dan neemt ze ook haar andere oma (moeder van haar vader) mee, die dan gezellig ook even bij mij kan zijn. Net heb ik nog mijn, van haar zware hartoperatie herstellende moeder met m'n broer langs gehad. En zo straks ga ik gezellig naar Annette en haar familie voor het Kerst- gebeuren daar. Dus misselijk of niet met de Kerst wordt volop aan mij gedacht.
Want de misselijkheid sloeg al snel toe gisterenavond en ook vannacht was ik behoorlijk beroerd. Nu heb ik het redelijk onder de knie, af en toe bij vlagen komt het opzetten, maar als ik maar kleine beetjes blijf eten op de dag dan is het te doen.

2 opmerkingen:

  1. Lieve Petra,

    Ik ken de strijd als geen ander. Het doet mij pijn dat zo'n mooie energieke vrouw die vol in het leven staat dit mee moet maken. Je bent sterk. Hou vol!

    Love you!

    Aisha
    http://birdsperch.blogspot.com

    BeantwoordenVerwijderen
  2. lieve Petra

    heel veel sterkte! mooie sterke vrouw!!

    liefs X

    BeantwoordenVerwijderen