Sinds half 2 vanmiddag ben ik weer thuis uit het ziekenhuis. Dus niet woensdag of donderdagochtend wat de planning was.
Afgelopen week had ik mijn chemokuur die maandagochtend begon. Achtenveertig uur lang werd er chemo in mij gedruppeld. En achterveertig uur lang moest ik vooral heel veel vocht toegediend krijgen zodat mijn blaas goed gespoeld zou worden. Dat verliep allemaal volgens plan. Toch ging het ook erg mis door pijn van de tumoren in de lever. De problemen waren zo groot dat er met man en macht (zaalarts, mijn oncoloog, neuroloog, radioloog, anesthesist en zelfs de professor oncologie) is gedacht en gewerkt aan een oplossing om te komen tot een acceptabel niveau voor mij te krijgen van pijn door pijnbeschrijding. De pijnklachten resulteerden, behalve in hele hevige drukklachten in het levergebied, ook in gordelroosachtige pijnen. De gordelroosachtige klachten kunnen komen doordat één van de tumoren duwen op een zenuw waardoor zich daardoor een soortgelijk patroon van klachten openbaart. Blaasjes heb ik nog steeds niet dus wordt nu toch gedacht aan dat laatste (de tijd zal het leren). Gordelroos is zeker niet ondenkbaar bij een kankerpatiënt. Ik kan nog steeds haast niets velen op mijn huid, zelfs aanraking door kleding niet.
Ik ben nu dus weer thuis. De pijn is met sterke pijnstilling (ben nu een echte junk met morfinepleister en morfinepillen en nog de nodige andere zooi) op een acceptabel niveau gekomen. Dat betekent dat het op de schaal van 1 tot 10 schommelt tussen de 4 en de 6. Was 9 (bij 10 verlies je volgens mij je bewustzijn). Ofwel ik ben niet zonder pijn maar het is hanteerbaar geworden. Als de chemo zijn werk gaat doen en dat betekent dat dan de tumoren wat kleiner zullen gaan worden, dan zou daar met een week of drie resultaat van voelbaar moeten zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten