 |
| Aleid, Conny, Hannah Verleden jaar op een sorrenbijeenkomst |
Geweldig al die buddy's, wat hebben ze me er doorheen gesleept. Drinken, lekker eten, gezelligheid, hulp, ondersteuning en nog veel meer, ik heb het allemaal van ze gekregen! Dit gaat werken! Het buddyrooster van Agnes! De eerste dagen na de chemo waren minder misselijk (letterlijk en figuurlijk) dan de eerste keer. Dankzij opgehoogde dexamethason (ik werd er wel een soort luchtballonnetje door) maar ook doordat ik beter wist wat me te wachten stond, de hulp die ik nu een paar dagen om me heen had en natuurlijk het bed in de woonkamer. Tot woensdag heb ik daar geslapen en zo kon ik de eerste nachten zonder angst voor valpartijen naar de toilet. Geen gekke dingen dus dit keer. Neemt niet weg dat ik heel moe was en nog ben. Al is het alleen al door de 3 eerste nachten na de chemo dat ik nauwelijks heb kunnen slapen van de hartkloppingen (m'n hart doet het dus nog erg goed!) maar ook door de enorme toename van fantoompijn. En door de emotionele wissel die alles op me trekt. Van heel verdrietig tot heel erg boos; op de kanker, op het leven, op die artsen die het zo vreselijk voor me hebben verprutst.
 |
| Els Zandveld, bij mij op de bank op mijn 50ste verjaardag |
En zo gaan de dagen voort. Dinsdag werd dan eindelijk de traplift in huis gemonteerd. Een klusje dat zo bleek te zijn geklaard maar dat voor mij zo'n wereld van verschil maakt. Hoewel ik enorm moest slikken toen ik het ging gebruiken en het liefst niet gezien wil worden erop, is mijn verplaats-baarheid door het huis enorm toegenomen. Als ik nu iets vergeet als ik 's avonds naar boven ga, kan ik gewoon even weer terug. Ineens vergeet ik weer een heleboel dingen. Ik schroef nu m'n prothese aan, dat loodzware ding, zet me op de stoel en kan vervolgens boven zelf eindelijk weer de was ophangen zonder om te vallen. Ja jullie lezen het goed, ik ben nu elke dag sinds woensdag driftig met de prothese aan het oefenen. Volgende week komt daar helaas weer even de klad in door de Port-a-Cath herplaatsing.
Was dinsdag net als maandag nog inktzwart, woensdag voelde ineens een stuk beter en maar goed ook want dat was de dag van het fundraisingdiner
 |
| Henk Haselaar geschilderd door |
Donderdag kwam de huisarts langs en dat werd weer een zwaarweer gesprek. Dat heeft niet geholpen mijn goede humeur te behouden dus heb ik me vrijdag en zaterdag maar helemaal van de buitenwereld afgesloten. Geen telefoon en geen bezoek. Daardoor heb ik wel tijd kunnen vinden om foto's uit te zoeken. Klusjes die ik de aankomende tijd wil gaan doen.
 |
| Henni Haselaar |
 |
| Agnes en ik een paar jaartjes geleden. |
Ik heb nog niet van alle buddy's foto's maar ik wil ook Annemieke Parmentier en Roelie van Es bedanken voor de hulp de afgelopen dagen en Riet mijn buurvrouw die al maandenlang dag in dag uit voor Tommy zorgt. Die Tommy overdag bij mij brengt, tussendoor uitlaat en dan 's avonds ophaald zodat hij dan bij haar slaapt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten